Η ιστορία της είναι λίγο πολύ γνωστή. Παρουσιάζει έξη αμερικανούς πεζοναύτες να υψώνουν την αστερόεσσα στην Ιβοζίμα στις 24 Φεβρουαρίου 1945.
Η φωτογραφία δεν αφορά την αυθεντική ανύψωση της πρώτης σημαίας αλλά την αντικατάστασή της με μια δεύτερη, δίνει όμως την εντύπωση ότι οι στρατιώτες είναι αφοσιωμένοι στην απόλυτη αποστολή λες και η ύψωση της σημαίας είναι το τελευταίο πράγμα που έχουν αποφασίσει να κάνουν πριν από τον θάνατο.
Ολες οι κυριακάτικες εφημερίδες στην Αμερική κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο το στιγμιότυπο της Ιβοζίμα, οι αναγνώστες ενθουσιάστηκαν, το πατριωτικό κλίμα ανέβηκε στα ύψη.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία αναπαράχθηκε εκατομμύρια φορές, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία αυτής της τέχνης , ανέστρεψε την ψυχολογία και το ηθικό της κοινής γνώμης στην Αμερική και έδωσε τη δυνατότητα στον Λευκό Οίκο να την εκμεταλευθεί και να την εξαργυρώσει προπαγανδιστικά και οικονομικά.
«Με την κατάλληλη φωτογραφία μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις έναν πόλεμο» λέει στο σήμερα ένας από τους βετεράνους της Ιβοζίμα φέρνοντας σε αντιπαράθεση την «ηρωική» φωτογραφία του όρους Σουριμπάτσι με τη φωτογραφία της εν ψυχρώ εκτέλεσης ενός Βιετκόνγκ στον πόλεμο στο Βιετνάμ. Το μήνυμα της φωτογραφίας του Ρόζενταλ ήταν «η Αμερική κερδίζει τον πόλεμο» και εκεί ακριβώς πάτησε ο κρατικός μηχανισμός για να πείσει τον αμερικανό πολίτη να αγοράσει μετοχές πολέμου.
AntiChainLetter 