Νέα έρευνα δείχνει τα εκπληκτικά μονοπάτια που ακολουθούν τα chain letters στο Ίντερνετ
Καθένας που διατηρεί ένα λογαριασμό e-mail έχει κατά πάσα πιθανότητα λάβει ένα chain letter, ένα μήνυμα δηλαδή που προτρέπει, με μια ανεξάντλητη ποικιλία από ανταλλάγματα, τον παραλήπτη να το προωθήσει σε όσους περισσότερους χρήστες μπορεί.
Η διακίνηση όλου αυτού του όγκου μηνυμάτων οδηγεί σε ένα ερώτημα: Πώς τα μηνύματα αυτά φτάνουν σε τόσους ανθρώπους, τόσο γρήγορα; Η νέα έρευνα που πραγματοποίησαν ο Τζον Κλάινμπεργκ του πανεπιστημίου Κορνέλ και ο Ντέβιντ Λίμπεν του κολλεγίου Κάρλτον καταλήγει σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, καθώς όλο και περισσότερα άτομα χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να στείλουν e-mail, ο αριθμός των μαζικά απεσταλμένων μηνυμάτων έχει αυξηθεί σημαντικά. Μέχρι σήμερα, η θεωρία σχετικά με τη διάδοση αυτών των e-mail βασιζόταν στην υπόθεση ότι εξαπλώνονται όπως ένας ιός, με κάθε παραλήπτη να προωθεί το μήνυμα σε άλλους νέους παραλήπτες, οι οποίοι με τη σειρά τους το προωθούσαν σε άλλους, κ.ο.κ. Η διαδικασία αυτή μάλιστα αναφέρεται στη βιβλιογραφία ως viral marketing, περιγράφοντας τον τρόπο μετάδοσης των μηνυμάτων.
Οι Κλάινμπεργκ και Λίμπεν αποφάσισαν να μελετήσουν ακριβώς τον τρόπο που συγκεκριμένα e-mail ταξιδεύουν και μεταδίδονται στο Ίντερνετ. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές παρατήρησαν δύο τέτοιου τύπου μηνύματα τα τελευταία δέκα χρόνια. Το ένα αφορούσε την αίτηση υποστήριξης του δημόσιου ραδιοφώνου το 1995, και το άλλο την αντίθεση της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ το 2002. Τα δύο μηνύματα είχαν διαδοθεί ευρέως, το πρώτο μάλιστα είχε κυκλοφορήσει σε 316 διαφορετικές παραλλαγές και είχε συγκεντρώσει 13.000 υπογραφές, ενώ το δεύτερο κυκλοφόρησε σε 637 παραλλαγές και συγκέντρωσε περισσότερες από 20.000 υπογραφές.
Χρησιμοποιώντας αυτά τα στοιχεία, οι δύο ερευνητές χαρτογράφησαν τον τρόπο που το κάθε μήνυμα ταξίδεψε από τον ένα παραλήπτη στον επόμενο, φτιάχνοντας ένα δενδροειδές διάγραμμα. Η προσεκτική ανάλυση του διαγράμματος έθεσε σε αμφισβήτηση τη θεωρία της viral μετάδοσης αυτών των e-mail. Αντί της μετάδοσης με τρόπο που μοιάζει με ιό, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι χρήστες γίνονται πολύ επιλεκτικοί στην προώθηση τους στους γνωστούς τους. Για παράδειγμα, αντίθετα με την επικρατούσα θεωρία, στο 90% των περιπτώσεων, τα μηνύματα αυτά προωθούνται προς ένα μόνο παραλήπτη και όχι προς όλη τη λίστα επαφών του χρήστη.
Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις τα chain letters δεν ταξιδεύουν απευθείας από ένα χρήστη σε κάποιον γνωστό του, ακόμη κι όταν πρόκειται για συγγενείς. Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση όπου ένας παραλήπτης θα έπρεπε να λάβει το μήνυμα μετά από έξι αποστολές, ωστόσο αυτό πέρασε από εκατό διαφορετικούς χρήστες προτού τελικά καταλήξει στο συγκεκριμένο χρήστη.
Πολλοί χρήστες ξέρουν ότι δεν είναι ασυνήθιστο να λάβουν ένα chain letter από τον ίδιο αποστολέα περισσότερες από μία φορές. Αντίστοιχα, όπως διαπιστώθηκε, το ίδιο chain letter μπορεί να καταλήξει σε ένα χρήστη από πολλές διαφορετικές πηγές. Για παράδειγμα, ένα φοιτητής μπορεί να λάβει ένα chain letter διαμαρτυρίας για αύξηση των διδάκτρων από κάποιο συμφοιτητή του, από τον πρόεδρο μιας φοιτητικής κοινότητας και από κάποιο συγγενή του, επίσης φοιτητή.
Η έρευνα των Κλάινμπεργκ και Λίμπεν διατείνεται ότι τα μηνύματα αυτά ταξιδεύουν με λιγότερο άμεσο και περισσότερο άτακτο τρόπο από όσο μέχρι σήμερα πιστεύαμε. Τα chain letters μπορεί να φτάσουν σε κάποιες ομάδες ανθρώπων πολύ γρήγορα, ενώ να αργήσουν ωσότου φτάσουν κάποιες άλλες, που σημαίνει ότι μπορεί έχουν μεταβληθεί σε περιεχόμενο και μορφή στο ενδιάμεσο διάστημα. Σύμφωνα με τους δύο ερευνητές, όλα αυτά τα συμπεράσματα προσφέρουν νέα δεδομένα στην ανάλυση του τρόπου των δικτυακών κοινοτήτων με τις οποίες ασχολούνται ακαδημαϊκοί, κοινωνιολόγοι, στελέχη επιχειρήσεων αλλά και πολιτικοί επιστήμονες.
Πηγή: National Science Foundation
Πηγή άρθρου: Εφημερίδα «Καθημερινή» – 02/06/2008
AntiChainLetter 