Αλήθεια, τι είναι ο ελληνοκεντρικός χώρος; Κυρίως, τι είναι τα άτομα που τον αποτελούν; Η γενική ιδέα που κυριαρχεί στον κόσμο έξω, είναι το στερεότυπο των χλαμυδοφόρων. Το οποίο και βάθους στερείται, και άποψης γενικότερα. Διότι, όπως είναι λογικό να συμβαίνει, ο ελληνοκεντρικός χώρος δεν είναι κάτι το μασίφ, αλλά ένα μωσαϊκό (για να μην πω ψηφιδωτό) ομάδων και συμπεριφορών που όλα μαζί βγάζουν τη μεγάλη εικόνα.
Το παρόν ποστ, είναι μια προσπάθεια αποτύπωσης του μωσαϊκού αυτού. Ο πιο τυπικός του τίτλος θα ήταν «Ελληνοκεντρικοί σε κατηγορίες».
Ουφολόγοι / Εψιλονιασμένοι
Αναμφισβήτητα η πιο γνωστή κατηγορία. Αλλά, φευ! Πάνε οι εποχές που η εν λόγω κατηγορία ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση του χώρου και που υπήρχε ο κίνδυνος να μας κυριεύσουν όλους. Ο καιρός πέρασε και τα πάθη καταλαγιάσανε ακόμα και για έναν πρώην φανατικό πολέμιό τους σαν και του λόγου μου. Ειλικρινά, οι άνθρωποι αυτοί έχουν πάθει μεγάλη ζημιά.
Κάποτε λοιπόν, υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι έλεγαν πως η πραγματική πατρίδα των Ελλήνων είναι η Ανδρομέδα και ο Σείριος. Πως οι έλληνες θεοί ήταν υπερεξελιγμένοι εξωγήινοι οι οποίοι μας έχουν αφήσει τους εκλεκτούς τους, την ομάδα Έψιλον, για τοποτηρητές. Και πάλιν ερχόμενοι μετά δόξης (οι εξωγήινοι έλληνες θεοί) κρίναι ζώντας και νεκρούς ων της βασιλείας ουκ έσται τέλος (μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες στη διατύπωση αλλά το νόημα είναι ακριβώς το ίδιο). Κι αμέσως κερδίζανε τους προβολείς της δημοσιότητας, αφού λέγανε κάτι πρωτάκουστο για τους πολλούς.
Αλλίμονο, τώρα, τους έχει πάρει παραμάζωμα ο Λιακό, αφού πρόσθεσε το αρχικό του επιθέτου του στο αγαπημένο τους γράμμα Ε. Έτσι, οι Έψιλον έγιναν ΕΛ, από έλληνες θεοί και ισόθεοι μετατράπηκαν σε ευσεβείς ορθοδόξους χριστιανούς κι από κει που θα ερχόταν ο Δίας αυτοπροσώπως να μας σώσει τώρα θα μας στείλει τον κανακάρη του τον Πούτιν. Από τη μια, τα θέλανε και τα πάθανε, από την άλλη, η τιμωρία που τους επεφύλασσαν οι εξελίξεις, ήταν υπερβολικά σαδιστική.
Ναι, οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν ακόμα, αλλά, πιστέψτε με, δεν έχουν τη λάμψη του παρελθόντος. Και, ναι, ανεπιφύλακτα, τους προτιμούσα από το Λιακό.
Πλεονεκτήματα: Πρόκειται για βαθειά ρομαντικές ψυχές κι αυτό μετράει υπέρ τους. Οφείλω επίσης να ομολογήσω πως συμμετέχουν με ειλικρίνεια στις ιεροπραξίες.
Μειονεκτήματα: Ε, πως να το κάνουμε, αν δεν καταλαβαίνεις πως, το να ισχυρίζεσαι πως ο ελληνικός πολιτισμός δόθηκε στους έλληνες από τους εξωγήινους σε σκονάκι, είναι υποτιμητικό για τους προγόνους σου… Και η εβραιοφαγία. Στα λόγια μεν, αλλά…
Λέξεις / φράσεις που καρφώνουν: Από τη στιγμή που κι η κουτσή Μαρία έμαθε για το 2012 και το Σείριο, μόνο σημείο αναγνώρισης είναι οι λέξεις-φετίχ «DNA» και «Ιχώρ».
Αθεΐζοντες-Φιλελληνίζοντες
Πρόκειται για τη μεγάλη μάζα. Είναι αυτοί που έρχονται στα Προμήθεια και στις άλλες εκδηλώσεις, να ρίξουν μια ματιά και να δουν τι παίζει, μπορεί να περάσουν την πόρτα κάποιας οργάνωσης για να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους, μπορεί ακόμα και να κάτσουν να παρακολουθήσουν μερικές εκδηλώσεις. Τα κίνητρά τους πολυποίκιλα: κάποιο βιβλίο, κάποια συζήτηση, κάποια εκπομπή, ή απλώς γουστάρουν αρχαία Ελλάδα. Στην πιο συνηθισμένη περίπτωση, έχουν ενημερωθεί για την εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού και θέλουν να ρίξουν μια ματιά και στην απέναντι μεριά. Κατά κανόνα, παραμένουν τουρίστες. Ελάχιστες φορές μιλάνε και ακόμα πιο ελάχιστες θα κολλήσουν με κάποια ομάδα.
Τα παραπάνω, δεν εμποδίζουν τους περισσότερους να αντιμετωπίζουν αυτήν την κατηγορία ως προθάλαμο του χώρου. Από τη μια, λογικό. Διότι όσο κανείς παραμένει σε αυτήν την κατηγορία και δεν έχει προσχωρήσει σε κάποια από την παρακάτω, αναμένεται πως θα επηρεάζεται εύκολα. Τελικά όμως, τελείως παράλογο, διότι η παραμονή τους στην αίθουσα αναμονής του χώρου έχει γίνει αρμένικη βίζιτα και, δεύτερον και σημαντικότερον, πρέπει να τό’χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες.
Με τούτα και με κείνα, είναι τα χαϊδεμένα παιδιά του χώρου. Προσελκύουν όλους τους ψαράδες οι οποίοι ρίχνουν το παραγάδι τους εκφράζοντας το ίδιο θολή ιδεολογία. Του στυλ «εγώ καμμία σχέση δεν έχω με την ελληνική θρησκεία, απλώς βγάζω βιβλία για την αρχαία Ελλάδα». Ή, ακόμα χειρότερα «εγώ καμμία σχέση δεν έχω με τον ελληνοκεντρικό χώρο» και, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, τον βρίσκεις από κάτω. Κι όποτε κάποιο περιοδικό εμφανίσει κάποια άνοδο στις πωλήσεις, ακόμα και συμπτωματική, ή κάποιο βιβλίο «πιάσει», αμέσως προκύπτει το συμπέρασμα «να! αυτό περιμένει ο κόσμος από μας, σαν κι εμένα πρέπει να κάνετε κι οι υπόλοιποι». Κι έτσι, με αντικειμενικές μεθόδους στυλ AGB, καθορίζεται το mainstream του χώρου για το επόμενο τρίμηνο / εξάμηνο.
Πλεονεκτήματα / Μειονεκτήματα: Όπως καταλαβαίνετε , είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα σε ένα τέτοιο πλήθος ανθρώπων που είναι τόσο ετερόκλητο.
Λέξεις / φράσεις που καρφώνουν: «Εγώ δεν ήρθα για το θρησκευτικό κομμάτι, απλώς μου αρέσει η αρχαία Ελλάδα».
Εθνικοεθνίκια
Το μεγάλο παράδοξο του χώρου. Αναρωτιέσαι αλήθεια πως οι τύποι του «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» κάνανε μια τόσο μεγάλη μετατροπή στον δεύτερο όρο του συνθήματος. Η απάντηση είναι πολύ απλή: κάποια στιγμή ανακαλύψανε πως ο χριστιανισμός έχει εβραϊκές ρίζες κι αυτό τους άλλαξε τη ζωή. Επιτέλους είχαν έναν τρόπο να καυχώνται πως είναι περισσότερο έλληνες από τους υπόλοιπους, κάτι που, για τη συγκεκριμένη κατηγορία, είναι στόχος ζωής.
Το φρούτο αυτό, είναι σχετικά καινούργιο στο χώρο – αν και, μεταξύ μας, όχι και τελείως άγνωστο στα παλιότερα χρόνια. Η πιο συχνή παλαίωση ενός εθνικοεθνικιού είναι γύρω στα 5 χρόνια, τη στιγμή που υπάρχει πολύς κόσμος που έχει καβατζάρει τη δεκαετία. Αυτό φαίνεται πως τους κόβει τη μαγιονέζα, κι έτσι, καθένας τους έχει κι από ένα ελληνόμετρο – πειραγμένο φυσικά ώστε να βγάζει τον ίδιο 100% Έλληνα – και το εφαρμόζει σ’ όποιον βρει.
Στην πράξη όμως, είναι η ομάδα που την ενδιαφέρει λιγότερο από όλες το φιλοσοφικό και το θρησκευτικό κομμάτι (για το πολιτιστικό, ούτε λόγος). Οι περισσότεροι χασμουριούνται στις ιεροπραξίες και η μόνη περίπτωση που γουρλώνουν τα μάτια από τον ενθουσιασμό, είναι στις επιδείξεις των οπλιτικών αγημάτων. Λόγω της φαμφάρας όμως, παρ’ όλο που τα ποσοστά τους δεν είναι πολύ μεγαλύτερα από ότι στην υπόλοιπη ελληνική κοινωνία (κάπως μεγαλύτερα ναι, πολύ όμως όχι) κάνουν μπούγιο και φαίνονται για 25% και βάλε.
Πλεονεκτήματα: Αδυνατώ να εντοπίσω.
Μειονεκτήματα: Δεν χωνεύουν με τίποτα πως υπάρχουν στο χώρο και άτομα που δεν είναι εθνίκια.
Λέξεις / φράσεις που καρφώνουν: «Οι Έλληνες…» (συμπεριφέρονται έτσι, δε συμπεριφέρονται έτσι κ.ο.κ.)
Επικούρειοι
Οι νέοι της παρέας κι ως γνωστόν, ο νέος είν’ ωραίος. Δηλαδή, τι νέοι, πάντα υπήρχαν οι επικούρειοι, αλλά, «λάθε βιώσας» γαρ, δεν τους παίρναμε χαμπάρι. Τα λίγα τελευταία χρόνια άρχισαν να οργανώνονται (όσο επιτρέπει το «λάθε βιώσας») και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Με τον καιρό πληθαίνουν οι συναντήσεις τους όπου μαζεύονται και κάνουν παθιασμένες αναλύσεις πάνω στην επικούρεια φιλοσοφία. Πριν το πέμπτο ποτήρι. Ή μετά. Δεν ξέρω. Πιθανότατα ούτε αυτοί ξέρουν.
Ναι, ο μέσος επικούρειος είναι γλεντζές. Έχει πάντα χρόνο για λίγο κρασάκι και ένα ανέκδοτο να σου πει. Τον Επίκουρο τον έχουν διαβάσει όλο, ένας τόμος είναι έτσι κι αλλιώς. Εντάξει, δεν τον έχουν αποστηθίσει, για την ακρίβεια δεν τον έχουν διαβάσει καν προσεκτικά, πάντως τα βασικά (δηλ. το «λάθε βιώσας») τα ξέρουν. Διαβάζουν μετά μανίας και τα κλασικά αντιχριστιανικά, όπως Ροΐδη, Λασκαράτο, Χώκινγκ, Ντώκινς, Ντέσνερ, Ζάκουλα κι έτσι δεν λες κι εύκολα πως δεν είναι καταρτισμένοι.
Με τη θρησκεία δεν τα πάνε καθόλου καλά. Ουσιαστικά, είναι τα σύνορα του ελληνοκεντρικού χώρου με τους άθεους – και μιλάμε για πολύ ανοιχτά σύνορα. Έτσι, στις ιεροπραξίες συνήθως λείπουν ή παρακολουθούν από μακριά, ενίοτε κάνοντας και χαβαλέ. Ησύχως, διότι «λάθε βιώσας».
Πλεονεκτήματα: είναι ανοιχτόμυαλοι και πολύ (ίσως υπερβολικά) προσγειωμένοι.
Μειονεκτήματα: από την πολλή επανάληψη, το «λάθε βιώσας», κοντεύουν να το κάνουν «κύριε ελέησον».
Λέξεις / φράσεις που καρφώνουν: Μαντέψτε…
Πλατωνικοί / Ορφικοπυθαγόρειοι
Δύο κατηγορίες στην πραγματικότητα, μια και, άλλο πράγμα οι Πλατωνικοί, άλλο οι Ορφικοπυθαγόρειοι. Και κάποιοι μπορεί να παρεξηγηθούν που τους έβαλα μαζί. Όμως, όχι μόνο εκπροσωπούν συγγενικά ρεύματα της ελληνικής θεολογίας, αλλά και εκδηλώνονται με τον ίδιο τρόπο, ώστε δεν έχει νόημα να τους βάλουμε ξεχωριστά.
Ο παλιός λοιπόν, είναι αλλιώς. Και τα παιδιά είναι διαβασμένα. Πραγματικά διαβασμένα. Έχουν βάλει κάτω τον Πλάτωνα και τον Ορφέα και μελετούν, πάντα από προσεκτικά επιλεγμένες μεταφράσεις, ρίχνοντας πάντα ματιές και στο αρχαίο κείμενο, ώστε να πιάσουν και τα νοήματα που έχει χάσει ο μεταφραστής. Δεν αρκούνται όμως εκεί. Μελετούν κι άλλους, ομοϊδεάτες φιλοσόφους, αρχαίους, αλλά και σύγχρονους. Στις ιεροπραξίες, είναι οι πιο σοβαροί και πολλές φορές ξέρουν τους ορφικούς ύμνους απ’ έξω. Και δε λέμε για παπαγαλία, καθόλου. Ξέρουν και τι λέει ο ύμνος. Οι άνθρωποι λένε τι είναι και το εννοούν πραγματικά. Σεβασμός.
Οι πλατωνιστές, ειδικά, εκδηλώνουν και περαιτέρω υποδιαιρέσεις, από τη στιγμή που προχωρούν πέρα από τον Πλάτωνα. Οι πιο μυστικιστές, μελετούν Πλωτίνο και Ιάμβλιχο. Οι πιο φιλοσοφικοί, βάζουν κάτω τον Πρόκλο. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για πολύ δύσκολα μονοπάτια.
Οι ορφικοί περισσότερο, οι πλατωνιστές λιγότερο, έχουν μία μεγάλη εμμονή. Τη Μύηση. Με κεφαλαίο Μ. Η διακοπή της τέλεσης των Ελευσινίων Μυστηρίων είναι γι’ αυτούς ένα ψυχικό τραύμα από το οποίο δεν έχουν συνέλθει. Στην προσπάθειά τους να το ξεπεράσουν, παρηγορούνται με τη σκέψη πως κάπου συνεχίζουν να τελούνται κρυφά και πως θα βρουν αυτούς που τα τελούν και θα καταφέρουν κι αυτοί να μυηθούν τελικά (αν και, για νά’μαι ειλικρινής, κι εγώ που και που εύχομαι να ήταν αλήθεια αυτό).
Πάντως, πρέπει να πούμε πως είναι και η κατηγορία που παπαδοφέρνει περισσότερο. Ο πλατωνισμός κι ο ορφικοπυθαγορισμός είναι οι πληρέστερα σωζόμενες συστηματικές θεολογίες της ελληνικής θρησκείας. Κατά συνέπεια, αφού κατανοήσουν το θεολογικό σύστημα, έχουν μια τάση να απορρίπτουν, σαν από αντανακλαστικό, οποιαδήποτε άποψη ξεφεύγει από τα στενά όρια που έθεσαν οι δάσκαλοι. Και, ναι, φτάνουν στο σημείο του δογματισμού.
Πλεονεκτήματα: Οι γνώσεις τους. Μπορούν να σου μάθουν ενδιαφέροντα πράγματα.
Μειονεκτήματα: Δοκίμασε να πεις σε έναν Πλατωνικό / Ορφικοπυθαγόρειο πως «η ελληνική θεολογία δεν εξαντλείται στον Πλάτωνα / Ορφέα / Πυθαγόρα».
Λέξεις / φράσεις που καρφώνουν: «Αυτός έφα» και «Μύησις».
Κοσμοπολίτες Παγανοί
Η λιγότερο γνωστή κατηγορία. Παράδοξο, αφού είναι και η κατηγορία η οποία καρφώνεται περισσότερο. Νεαροί συνήθως στην ηλικία, οι άντρες σχεδόν πάντα μακρυμάλληδες. Οι περισσότεροι ακούνε μέταλ, σε σημείο να αναρωτιέσαι αν οι παπάδες έχουν τελικά κάποιο δίκιο που αποκαλούν τη μουσική αυτή «όργανο του Σατανά». Το μέταλ άλλωστε υπήρξε και το έναυσμα για κάποιους από αυτούς, αλλά όχι το μόνο. Σχεδόν πάντα παίξανε και το ρόλο τους περίεργα αναγνώσματα, π.χ. βιβλία τσέπης των εκδόσεων Ωρόρα, περιοδικά για το παραφυσικό κ.ο.κ. Σημασία έχει πως, κάποια στιγμή ανακαλύψανε την ελληνική παράδοση κι εκεί αισθάνθηκαν σπίτι τους.
Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες κατηγορίες, είναι οι μόνοι που δε σνομπάρουν τις μυθολογίες και τις θρησκευτικές αντιλήψεις άλλων λαών. Συχνά, εκτός από την ελληνική που είναι η επίσημη θρησκεία τους, τρέφουν αδυναμία και για μια θρησκεία-ερωμένη. Συνήθως την Asatru (είπαμε, πολύ μέταλ) ή την ινδική. Δεν κολώνουν να μελετήσουν, τηρώντας όμως τις απαραίτητες αποστάσεις, Bailey, Γκουρτζίεφ ακόμα και Άλιστερ Κρόουλυ άμα λάχει. Ποτέ όμως χριστιανούς μύστες. Είπαμε, υπάρχουν και κάποια όρια. Γουστάρουν τη φανταστική λογοτεχνία. Αν δεν έχουν διαβάσει τον Τόλκιν, έχουν διαβάσει τον Πούλμαν.
Δεν είναι ψέμμα να πούμε πως η εν λόγω κατηγορία, είναι το σύνορο του χώρου με το New Age και τη Wicca. Μόνο που, σε αυτήν την περίπτωση, τα σύνορα περιλαμβάνουν τοιχισμό και τάφρο με κροκόδειλους. Τους τη δίνει πραγματικά στα νεύρα το «όλοι καλοί-όλοι χρυσοί» του New Age και ο κουνελακισμός της Wicca.
Μη σας ξεγελάει ο κοσμοπολιτισμός τους. Tα παράθυρά τους μπορεί να βλέπουν και σε άλλους κόσμους, όμως το σπίτι τους είναι πραγματικά η ελληνική θρησκεία. Γνωρίζουν καλά πως, σοφά πράγματα έχουν πει κι άλλοι, πέρα από τους Έλληνες. Απλώς, με τους Έλληνες ταυτίζονται περισσότερο. Η ελληνική μυθολογία παραμένει πραγματικά το αγαπημένο τους ανάγνωσμα και στις ιεροπραξίες συμμετέχουν με αυθορμητισμό.
Πλεονεκτήματα: οι μόνοι που μπορούν να είναι ακροατές σε μία συζήτηση.
Μειονεκτήματα: ΟΚ, δυσκολεύομαι να βρω μια και ανήκω κι εγώ σ’ αυτήν την κατηγορία… Τεσπα, είναι λίγο χύμα οι τύποι, εντάξει;
Λέξεις / φράσεις που καρφώνουν: «Μέγας Παν»
Φεμινιστοπαγανές
Τιμής ένεκεν, μια και θεωρούνται εξαφανισμένες. Οι φεμινιστοπαγανές είχαν μια δυναμική παρουσία στο χώρο εκεί γύρω στο 1997-98 και μετά χάθηκαν τα ίχνη τους.
Το να τις περιγράψουμε σαν Dianic Wiccan-α λα ελληνικά, θα ήταν αδικία. Όχι, δεν πρόκειται για copy-paste ενός κινήματος από τας Ευρώπας. Μπορεί να μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και παρόμοιες επιδιώξεις με τις αδελφές τους στο εξωτερικό – εκτός από το κόλλημα με τη μαγεία – αλλά το οικοδόμημα που φιλοδόξησαν να φτιάξουν οι κοπελιές αυτές, ήταν αποκλειστικά φτιαγμένο από ελληνικά υλικά. Εντάξει, με λίγη Gimbutas και λίγο Graves – κι ας ήταν άντρας.
Ναι, μπορούσε να διαφωνείς μαζί τους. Ναι, πολλές φορές διατυπώνανε παλαιολιθικώς φεμινιστικές απόψεις. Αλλά όσο κι αν διαφωνούσες μαζί τους, ήταν ένα ρεύμα που σε έβαζε σε σκέψεις.
Βρε κορίτσια, γιατί χαθήκατε;
Πλεονεκτήματα: μόνο για γυναίκες.
Μειονεκτήματα: μόνο για γυναίκες.
Λέξεις / φράσεις που καρφώνουν: «Μεγάλη Θεά»
Κλείνοντας, ας διευκρινίσω τα αυτονόητα. Οι παραπάνω περιγραφές δεν αφορούν υπαρκτά πρόσωπα, αλλά ιδεατά. Οι παραπάνω κατηγορίες δεν εξαντλούν τον ελληνοκεντρικό χώρο. Η περιγραφή των παραπάνω κατηγοριών δε συνεπάγεται πως κάποιος ανήκει ντε και καλά σε μία και μόνη κατηγορία, μπορεί να ανήκει σε μία, σε δύο, σε όλες, σε καμμία. Οι συμπεριφορές αυτές δε συγκεντρώνονται όλες στο ίδιο πρόσωπο, ούτε σημαίνει πως κάποιος που ανήκει σε κάποια κατηγορία συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά της κατηγορίας. Και, τέλος, οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις μελλοντικές._
AntiChainLetter 