Η πρώτη εντύπωση είναι ανώδυνη, σχεδόν καθησυχαστική. Ένα στρογγυλό παιδικό πρόσωπο (από αυτά που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν baby-face) με άκακο ύφος και ροδαλό χρώμα. Ύφος καλομαθημένου και αθώου βουτυρομπεμπέ. Τίποτα δεν προειδοποιεί για τον κίνδυνο.
Όμως, όταν αρχίσει να μιλάει, καταλαβαίνεις κάτι παράξενο. Καταλαβαίνεις ότι δεν σκέπτεται. Οι φράσεις του έρχονται έτοιμες από κάποιο κέντρο και εκφέρονται αυτοματοποιημένα. Ό,τι πει είναι προκατασκευασμένο, προμαγειρευμένο. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει, διότι δεν υφίσταται ο μηχανισμός που θα μπορούσε να τροποποιήσει μία σκέψη.
Την ώρα που μιλάει τα μάτια είναι κενά. Το ύφος παραμένει ίδιο, πρόσχαρο και προσηνές, είτε λέει ευχάριστα πράγματα είτε τρομερά. Για την ακρίβεια λέει τα πιο τρομερά πράγματα με απόλυτα φιλικό τρόπο. Σε σημείο μερικές φορές να μην καταλαβαίνεις πόσο τρομερά είναι.
Όσο τον άκουγα, πάγωνα. Ήμουν ανίκανος να τον αντιμετωπίσω. Τι νόημα έχουν τα επιχειρήματα για κάποιον που δεν στοχάζεται; Έλυσα όμως ένα ερώτημα που με βασάνιζε μία ζωή. Ήταν αδύνατο να καταλάβω πώς έγιναν τα Άουσβιτς και τα Μπούχενβαλντ. Πώς ήταν δυνατόν άνθρωποι – κατά τεκμήριο μάλιστα μορφωμένοι και πολιτισμένοι – να οργανώσουν τέτοιες απανθρωπίες.
Ακούγοντάς τον να μιλάει χωρίς να σκέπτεται, ακούγοντας αυτά που έλεγε – ιδίως με τον τρόπο που τα έλεγε – κατάλαβα. Ήταν αυτονόητο ότι ένας τέτοιος τρόπος ύπαρξης θα οδηγούσε αναγκαστικά σε Άουσβιτς. Με το χαμόγελο. Με την παιδική απορία στα μάτια: “Μα γιατί; Αφού αφορά μόνο τους Εβραίους και τους Γύφτους. Εσάς δεν σας αγγίζει. Σωτήρια και επιβεβλημένη ενέργεια”.
Για την Πατρίδα. Για το Γένος. Για το Έθνος. Για το καλό όλων μας.
Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι δε τέτοια η τερατωδία της ύπαρξής τους, που κανείς δεν υποψιάζεται πόσο μαύρο είναι το Μαύρο που κλείνουν μέσα τους. Εκλέγονται βουλευτές, αποκτούν τηλεοπτικές εκπομπές. Με βάση την δημοκρατική φενάκη (“ίσο χρόνο για τον Χίτλερ και τους Εβραίους”) τους δίνεται παντού ο λόγος.
Το Απόλυτο Κακό είναι το ανεπίγνωτο. Ο θεός να μας φυλάει από το καλοκάγαθο παιδικό τους χαμόγελο…
του Νίκου Δήμου
AntiChainLetter 
Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν, είτε μιλάνε με καλοκάγαθο τρόπο για τον Χίτλερ, είτε για τον Στάλιν, είτε για το ότι ‘καλά έκαναν οι Εβραίοι και έκαναν γενοκτονία στους Καανανίτες όταν έφτασαν στη Γη της Επαγγελίας, γιατί τους το είπε ο Θεός’. Κοινός παρανομαστής είναι όχι τόσο η έλλειψη σκέψης όσο η έλλεξψη πλουραλισμού σκέψης. Ακούνε ή διαβάζουν κάτι, συχνά σε νεαρή ηλικία, και το κρατάνε σαν Αλήθεια, οπότε στο μέλλον συμορφώνουν τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο με βάση αυτή την Αλήθεια, παρά με βάση τη πραγματικότητα. Οτιδήποτε διαφωνεί με αυτή την Αλήθεια δεν μπορεί παρά να είναι παραπλανητικό και επικίνδυνο για τη κοινωνία και τη μελλοντική διάπλαση των νέων, βεβαίως, βεβαίως.
Στην ζωη δεν υπαρχει ποτε μια αληθεια. Ακομα και οι απολυτες αληθειες αμφισβητουνται απο επιστημες οπως η κβαντικη. Οποτε αν θελουμε να κρινουμε τα πραγματα ως σωστα ή λαθος, θα πρεπει να καθορισουμε τα κριτηρια με τα οποια τα κρινουμε. Σε καθε περιπτωση η κριση αυτη θα ειναι υποκειμενικη. Τουλαχιστον ομως θα ειναι πιο τιμια απο μια στοχευμενη επιθεση σε πραγματα με τα οποια δεν συμφωνουμε. Ο φασισμος εχει γινει μοδα της εποχης στις συζητησεις καθε χωρου τον τελευταιο καιρο. Ενιοτε αναφερεται σαν παραδειγμα εξυγιανσης, προοδου, δυναμης, αποφασιστικοτητας, ή φρικης, πολιτικου δογματισμου, εκφραση κτηνωδους ενστικτου, ελειψης νοημοσυνης κλπ. Δεν θα ασχοληθω με καμια θεση επι του θεματος. Οχι γιατι δεν εχω αποψη. Απλα γιατι δεν εχω βρεθει ποτε σε συζητηση που να θετει επι ταπητος μια ολοκληρωμενη θεωρηση του. Και τελικα δεν εχω καταλαβει τι εννοουμε αναφερομενοι στον φασισμο.
Εννοουμε τις επιθεσεις της ΧΑ κατα μεταναστων, και ειδικα Πακιστανων (μοδα εποχης κι αυτη)? Μα αν ειναι μονο αυτο, πως ανεχομαστε να διαδηλωνουμε μαζι τους σε αντιρατσιστικες πορειες την στιγμη που ξερουμε, και που οι ιδιοι το παραδεχονται, οτι αυτοι οι ανθρωποι πιστευουν στην θανατωση δια λιθοβολισμου των ομοφυλοφιλων. Πως εθελοτυφλουμε στην φασιστικη τους συμπεριφορα οταν απειλουσαν με αντιποινα σε περιπτωση που πραγματοποιουνταν η παρελαση των γκευ στο κεντρο της Αθηνας. Πως ειναι δυνατον να απαιτουμε την ιση αντιμετωπιση των Νιγηριανων, αλλα να μην απαιτουμε την παραδειγματικη τιμωρια τους για την αναγκαστικη πορνεια ή ναρκοχρησια στην οποια εξωθουν τις ομοεθνεις τους?
Εννοουμε μηπως τις θηριωδιες του Χιτλερ εις βαρος των Εβραιων? Μα τι διαφορα εχουν αυτες οι θηριωδιες απο τον τροπο διακυβερνησης στην Σταλινικη Ρωσσια και τον τροπο με τον οποιο ενεργουσε η ΝιΚαΒεΝτε? Ποσο πιο απανθρωπη ειναι απο τον εκαστοτε δικτατορα ττης Σιερα Λεονε και της Ουγκαντα?
Μηπως ως φασισμος εκλαμβανεται ο καπιταλισμος? Και γιατι να μην εκλαμβανεται ως αντιστοιχα φασιστικη η αμφισβητηση της πλειοψηφιας που τον εχει επιλεξει? Αλλωστε το να υποστηριζουμε οτι ο κοσμος ψηφιζει σαν τα προβατα και οτι χειραγωγειται απο τα ΜΜΕ, ειναι ισως η πιο ακραια μορφη φασισμου η οποια προβαλει την ανωτεροτητα της κριτικης σκεψης μιας συγκεκριμενης μεριδας ανθρωπων, εναντι καποιας που δεν θα επρεπε να εχει δικαιωμα ψηφου λογω κατωτερης νοητικης αντιληψης. Οταν η τελευταια χαρακτηριζεται δε συνολικα ως «το συστημα», τοτε περναμε σε μια οριζοντια και αδιαλακτη στοχοποιηση ομοια με εκεινη που υποστηριζει οτι για ολα φταινε οι Εβραιοι. Και αν καποτε τελικα υπαρξει μεταστροφη της πλειοψηφιας αυτης προς τα «δικα μας» πιστευω, τι θα σημαινει?Οτι «το συστημα» ξυπνησε ή οτι «εμεις» γιναμε το συστημα?
Μη πως τελικα φασιμος θεωρειται η απεχθεια των Ελληνων για διασταυρωση με αλλες φυλες? Μα τοτε δεν ειναι εξισου φασιστικη η ταυτοσιμη αντιληψη των αλλων φυλων για το ιδιο θεμα? Εγω προσωπικα δεν εχω δει ποτε Πακιστανο, Αφρικανο, Εβραιο, Ιεχωβα κλπ να επιθυμει Ελληνες συμπεθερους.
Και σε μια τελικη, μηπως φασισμος ειναι η ιδια η ΧΑ? Μα τοτε δεν ειναι φασιστικη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κυνηγαει τους φασιστες της ΧΑ με ροπαλα αντι να τους εκθεσει στην δημοκρατικη κριση της κοινωνιας?
Μηπως τελικα δεν κινδυνευουμε απο την υπαρξη του φασισμου, αλλα απο την μονοδιαστατη
θεωρηση του?
Πιστεύω ότι έχεις δίκιο. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κρίνεται σαν άνθρωπος και όχι από την ομάδα στην οποία ανήκει. Δεν είναι ούτε εγκληματίες ούτε ιερές αγελάδες οι μετανάστες, είναι άνθρωποι, κάποιοι από τους οποίους είναι καλοί (ως προς τα μέτρα και σταθμά της κοινωνίας μας) ενώ κάποιοι κακοί. Το ίδιο και οι Χρυσαυγίτες, και οι ΑΝΤΑΡΣΥτες, και οι αστυνομικοί, και οι πολιτικοί, και οι διαδηλωτές, και οι φοιτητές, και οι Χριστιανοί, και οι Μουσουλμανοι, και οι άθεοι, και οι πάντες. Βέβαια οι ‘κακοί’ άνθρωποι γίνονται πιό επικίνδυνοι όταν η ομάδα τους ισχυροποιείται πολιτικά και αποθρασσύνεται, και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο πολλοί έχουν επικεντρωθεί τελευταία στη Χρυσή Αυγή.