Υπάρχει σχέδιο αρπαγής του ελληνικού πλούτου;

Η Ελλάδα πλέει σε έναν ωκεανό πετρελαίου και κάθεται πάνω σ’ ένα βουνό από χρυσάφι και άλλα πολύτιμα ορυκτά. Το διαβάζω συχνά τελευταία και έχω δει και τηλεοπτικά σώου με επιστήμονες, απόστρατους και άλλους αστέρες της συνομωσιολογίας να εγκαλούν τις κυβερνήσεις για εθνική μειοδοσία.  Συνήθως ανάλογα δημοσιεύματα διαβάζω σε έντυπα των δυο άκρων του πολιτικού φάσματος.
Στις δύσκολες εποχές ειδικά,  οι άνθρωποι γινόμαστε πιο επιρρεπείς στις παράλογες ερμηνείες, τις συνομωσιολογίες, τις θαυματουργικές λύσεις και τις παραδοξότητες.
Τα τελευταία χρόνια και ιδίως μετά την κατάρρευση του 2008 ο κόσμος διανύει μια δύσκολη περίοδο. Στην αιχμή αυτής της δύσκολης περιόδου βρέθηκε η χώρα μας, τόσο γιατί οι πολιτικοί μας αποδείχτηκαν άφρονες όσο και γιατί σημαντικού εύρους κοινωνικά στρώματα εκβίασαν στην υπερβολή αυτής της αφροσύνης.
Χαρακτηριστικό της δύσκολης περιόδου που διανύει η ελληνική οικονομία είναι η ανάδυση κάποιων αστικών μύθων για τον ορυκτό πλούτο της χώρας που φτάνει αμύθητα μεγέθη και που οι ισχυροί του πλανήτη θέλουν να το βάλουν στο χέρι, μέσω της χρεοκοπίας της χώρας.
Δημιουργήσαμε μια οικονομία αντιπαραγωγική και ξοδέψαμε περισσότερα απ’ όσα είχαμε. Αυτή είναι η απλή αλήθεια και μόνος δρόμος εξόδου είναι να στρωθούμε στη δουλειά με το μυαλό και τα χέρια…  Όταν το καταλάβουμε αυτό θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα για την επίλυση των προβλημάτων μας…

Ο ορυκτός πλούτος…
Η χώρα διαθέτει όντως αξιόλογο ορυκτό πλούτο. Αν κοιτάξει κάποιος τους εθνικούς λογαριασμούς η συμμετοχή του κλάδου των ορυχείων φτάνει στο 4-5% του ΑΕΠ. Αν μάλιστα το ελληνικό δημόσιο γινόταν πιο αποτελεσματικό στη διεκπεραίωση των σχετικών γραφειοκρατικών διαδικασιών και της δημιουργίας κινήτρων,  ίσως η συμμετοχή αυτή να αυξανόταν περισσότερο.
Αλλά πάλι δεν θα αρκούσε για να συντηρηθεί η ανάποδη πυραμίδα της ελληνικής οικονομίας που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια με τη στενή κορυφή παραγωγής πλούτου και την φαρδιά βάση της αναδιανομής φορολογικών εσόδων και δανεισμού από πάνω. Θα βοηθούσε σημαντικά αλλά δεν θα έλυνε με κανένα μαγικό τρόπο το πρόβλημα.

Αστικοί μύθοι εποχής
Μια από τις υπερβολές που κυκλοφορούν αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα αναφέρει ότι ο ορυκτός πλούτος της χώρας ανέρχεται στα 96 δισ. δολάρια κατά κεφαλήν για κάθε Έλληνα. Αν σκεφτεί κάποιος τι σημαίνει αυτός ο αριθμός θα μπορούσε να καταλάβει και το ποσοστό αλήθειας που περιέχει. Όπερ, τρεις Έλληνες αρκούν για να μηδενίσουν το δημόσιο χρέος της χώρας. Η περιουσία 1.000 Ελλήνων θα ήταν ίση με 9 φορές το ΑΕΠ της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη. Ακόμη και αν κοστολογούσαμε κάθε κόκκο ελληνικής άμμου 100 ή 1.000 ευρώ, αμφιβάλλω αν θα προσεγγίζαμε τον θεωρητικό τούτο πλούτο της χώρας. Ένα εκατομμύριο Έλληνες πόσο ορυκτό πλούτο θα είχαν; Οση η αξία του γαλαξία; Και αν ρίχναμε τόσα ορυκτά στην παγκόσμια αγορά που θα έφταναν οι τιμές; Όπως μπορεί κάποιος να συμπεράνει δεν μας λείπει ο ορυκτός πλούτος, αλλά η κοινή λογική.

Σημαντικά αποθέματα

Αν κοιτάξει κάποιος τα εγχειρίδια ορυκτού πλούτου της χώρας θα καταλάβει ότι διαθέτει σημαντικά αποθέματα από διάφορα ορυκτά. Δεν αρκεί όμως κάποιος να διαθέτει ένα ορυκτό σε ικανοποιητικές ποσότητες για να γίνει πλούσιος. Θα πρέπει να το διαθέτει και σε κόστος εξόρυξης χαμηλότερο από ό,τι πουλιέται αυτό στις διεθνείς αγορές. Αλλιώς θα παράγει ζημιές αντί για κέρδη…

Πριν από χρόνια έτυχε να βρεθώ σε μια συνέντευξη ελληνική εταιρείας που έχει για πρώτη ύλη ορυκτό που βρίσκεται σε αφθονία στο ελληνικό υπέδαφος. «Μας συμφέρει να εισάγουμε το ορυκτό με πλοία από χώρες που συλλογή του γίνεται στην επιφάνεια» δήλωνε ένα στέλεχος της εταιρείας. «Το κόστος εξόρυξης και αποκατάστασης του περιβάλλοντος στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο από το κόστος αγοράς και μεταφοράς…». Αυτά έλεγαν εκείνη την περίοδο τα στελέχη της εταιρείας και δεν νομίζω ότι είχαν κάποιο λόγο να πουν ψέματα γιατί στην πρώτη ευκαιρία η εταιρεία πουλήθηκε, αλλά ευτυχώς λειτουργεί ακόμη…

Τέλος, πιστεύω ότι αν ανακαλύπταμε ένα κοίτασμα ορυκτού αξίας που αναλογούσε σε 96 δισ. για κάθε Έλληνα, θα μας είχε συμβεί το μεγαλύτερο δυστύχημα στην πολυετή ιστορία μας.  Ακόμη και ένα κοίτασμα 96 δισ. για όλους του Έλληνες θα ήταν επικίνδυνο γιατί θα μας έκανε τεμπέληδες και αντιπαραγωγικούς, όπως είναι οι λαοί που έχουν σημαντικά υπερβολικά έσοδα από εύκολους  φυσικούς πόρους.Αν κάποια στιγμή εξαντληθούν αυτοί οι πόροι, οι λαοί αυτοί κινδυνεύουν να επιστρέψουν στη νεολιθική εποχή. Δεν σας κάνει εντύπωση που ελάχιστες πετρελαιοπαραγωγές χώρες έχουν δημοκρατία και συνήθως κυβερνώνται από ολιγαρχίες με δεσποτισμό;

Υ.Γ. Το σημερινό άρθρο το έγραψα σαν απάντηση στους φίλους που τον τελευταίο καιρό στέλνουν e-mail και θέλουν μια εκτίμηση για τα όσα ακούγονται για τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Το παρακάτω βιβλίο αποτέλεσε ένα καλό εργαλείο κατανόησης του θέματος.

Πηγή:www.capital.gr